Ngorongoro Conservation Area

Ngorongoro Conservation Area.

Het achtste wereld wonder.

De Ngorongoro Conservation Area is uitgeroepen tot het achtste wereld wonder en beslaat een oppervlakte van 8.300 km ² in het noorden van Tanzania met een mix van landschappen, flora en fauna, mensen en archeologie die onovertroffen is in Afrika. De vulkanen, graslanden, watervallen en bergbossen herbergen een overvloed aan dieren.

Het gebied, met daarin de krater, grenst in het noorden en westen aan het Serengeti National Park. Een paar uur rijden naar het oosten brengt u naar de stad Arusha aan de voet van Mount Meru.

Ngorongoro krater
Ngorongoro CA

De Ngorongoro krater.

De Ngorongoro krater is de grootste intacte caldera (ingestorte vulkaankegel) ter wereld. Hij bevindt zich ten noordwesten van Arusha in Tanzania op 2.200 meter NAP. Deze vulkaanresten zijn vermoedelijk 2-3 miljoen jaar geleden ontstaan uit een vulkaan die zo’n vijf kilometer hoog geweest moet zijn.

De krater heeft een diameter van 17-21 kilometer en de kraterbodem een oppervlak van ca. 260 vierkante kilometer. De rand van de krater ligt ongeveer 600 meter boven de kraterbodem. Daardoor ontstaan verschillende klimaatzones in de krater. In het midden van de krater ligt Lake Magadi, een zoutmeer.

De kraterwand schermt het gebied in de krater grotendeels af tegen de toevallige migratie van de dieren. In de krater leven permanent naar schatting 25.000 grotere zoogdieren en op het hoogtepunt van de gnoe migratie 500.000. Daarmee is dit een van de dichtstbevolkte wildgebieden ter wereld. De Ngorongoro krater was deel van het Serengeti-natuurreservaat sinds zijn ontstaan in 1951 en werd in 1959 een zelfstandig natuurgebied. Sinds 1979 staat de krater op de UNESCO-lijst als werelderfgoed.

Bijna alle grote Afrikaanse dieren komen voor in de krater: zebra’s, gnoes, zwarte neushoorns, olifanten, leeuwen, jachtluipaarden, en nijlpaarden. Daarnaast komen er in de krater meer dan 450 vogelsoorten voor.

De Maasai.

Maasai herders kwamen een paar honderd jaar geleden in de Conservation Area aan. Hun sterke nadruk op traditionele waarden stellen hen in staat om in harmonie met de natuur te leven. Nu wonen er ongeveer 52.000 Maasai met hun vee in het NCA. Als herders van het vee, geiten en schapen, hangt hun seminomadisch leven af van de toegankelijkheid van water. Hun tijdelijke huizen, die bekend staat als bomas, staan verspreid over het landschap en worden iedere keer weer herbouwd na terugkeer uit de droge of natte seizoenen.

Laetoli voetafdrukken in Oldupai Gorge

Nu is Olduvai Gorge (ook bekend als Oldupai, de Maasai spelling van de naam) als een droge, ondiepe canyon waar het water in het natte seizoen afvloeit naar de meren bij Ndutu en Masek maar enkele miljoenen jaren geleden was dit gebied een groot zoutmeer. Het water van dit oude meer vormde de definitieve sedimentlagen die nu een waardevol palenantropologisch en archeologisch archief vormen.

In de zeventiger jaren begonnen Louis en Mary Leakey met hun onderzoek naar aanwijzingen van vroege bewoning van dit gebied. Intussen zijn meer dan zestig overblijfselen van mensachtigen gevonden die toebehoren aan vier verschillende menssoorten, met een geleidelijke vergroting van de omvang van de hersenen en het gebruik van complexe stenen werktuigen. Een van de meest beroemde van deze ontdekkingen werd gedaan door Mary Leakey en is de bekende ‘Zinjanthropus’. Uit het Laetoli zijn ongeveer 3,6 miljoen jaar oude mensachtige voetsporen bewaard in vulkanisch gesteente van menssoorten met kleine hersenen, de rechtop lopende Australopithecus Afarensis. Deze afdrukken vindt u in het kleine museum in Oldupai.

De opgravingen zijn nog aan de gang en leveren nog steeds prachtige exemplaren van uitgestorven mensachtigen op. Het museum in Oldupai Gorge geeft tentoonstellingen en lezingen en de locatie biedt een fantastisch uitzicht over de kloof.

Wandelingen door het gebied, dat ook een vogelaars paradijs is, kunnen worden aangevraagd.